Photo's of Sef Dael
Het schoolplein van de St Jansschool was een favoriete plek om te spelen. Trefbal, voetbal, of lekker fietsen zonder het gevaar van ander verkeer. Bij warm weer in badpakje.
"Hey look, a dog." And immediately there was attention to the quadruped. That has never changed. Attention to animals from small to large. And Sef was ready to capture it. Again, on the playground of the St John's School.
Occasionally, someone had to pose. "Drive circles around me." I like to think Sef asked Ans tot do so after which he immortalized her in this way.
Eigenlijk wist ik nooit wanneer en waarom Sef precies de camera pakte. Vaak zijn het foto's zoals deze die het alledaagse laten zien. Geen speciale gelegenheid maar de normale gang van zaken die vaak vergeten wordt maar het leven op deze manier naar voren brengt en bewaart blijft.
Vaak is de foto na de eerste foto nóg leuker. Net de tong uitgestoken loopt José parmantig weg van plaats "delict".
In die tijd was rolschaatsen een populaire bezigheid. De straten nog betrekkelijk veilig en de hele buurt vaak op de rollers. Hier Hennie en Ans die hun kunsten vertonen. Uiteraard was Sef daar als de kippen bij.
Hennie en Ans op de rollers.
Nog een met Hennie en Ans op de rollers. Nieuwekampstraat in Blerick.
Er werd regelmatig gezwommen in de Maas in Blerick. Vlak bij "Sur Meuse", een café restaurant aan de Maas.
Moeder genietend van het zonnetje aan de Maas en van de spelende kinderen.
Er waren nogal wat banden te plakken met 8 fietsen in een gezin. Lopende band werk noemde Sef het zelf.
De tweeling: altijd fotogeniek vond Sef. Hij heeft er dan ook verschillende series van gemaakt. Dit is er een van en hoort bij nog twee andere foto's. Ze zijn echter allemaal wat beschadigd. Deze heb ik nog op kunnen knappen, dwz alle krasjes etc verwijderd.
Haren knippen deed moeder zelf. Hier José "onder"de schaar.
Ankie kwam vaak op bezoek en werd een vriendinnetje van Hennie.
Op deze foto zwemt Hennie naar de kant. Ankie Halmans staat nog net rechts op de foto waardoor er iets grappigs ontstaat.
"Jan ren eens op me af". Sef ging met de camera in het water staan. Op de achtergrond is café restaurant "Sur Meuse" te zien.
Waterpret in de Maas. Hier Hennie Ankie en Jan.
José heeft verdriet.
Sokjes aan doen.
In de zomer vaak naar de Maas bij Sur Meuse, een café restaurant.
12.08.1965. Bij mooi weer naar de Maas.
José en Ans samen spelen. Hier met de driewieler.
"Kijk! Helemaal zelf gedaan".
Gespannen gezichtjes, de eerste tv in huize Dael deed zijn intrede.
In ons gezin was het vaak een half jaar lang carnaval. Omdat Sef en Dien "Worteletrue" maakten en Sef ook nog mee bouwde aan een carnavalswagen stond de huiskamer vaak vol met carnavalspoppen in de maak.
Dien, in de ochtend aan de krant. Althans ik denk dat het ochtend is. Het kan evenwel ook avond zijn of nacht zelfs. De bank die als bed gebruikt lijkt te zijn is beslapen. Het zou kunnen dat Dien het snurken van Sef even is ontvlucht.
De tweeling. Onafscheidelijk vaak. Soms plagend of onenigheid, maar altijd weer naar elkaar op zoek.
José had een zwak voor dieren. Geduldig en met heel veel gevoel zorgde ze voor gewonde of verloren geraakte diertjes. Die werden dan door haar vertroeteld en eenmaal opgeknapt weer vrij gelaten.
Hennie vangt hier even de aandacht van de fotograaf.
Dit is naar mijn idee een van de mooiste foto''s. Renee ziet Sef (getipt door José) naar beneden komen. Ze heeft samen met José de halve middag gewerkt aan een Sinterklaas metamorfose en wacht gespannen de reactie van Sef af.
Dien leest de krant.
Voor de tijd dat we zelf een televisie kregen konden we de intocht van Sinterklaas bij een aardige buurvrouw kijken, samen met wat andere buurtkinderen. Voor Sef aanleiding de verbazing over de bewegende zwart/wit beelden vast te leggen.
Je weet nooit precies waarom Sef een foto maakte. Aan de foto zelf is dat vaak niet te zien. Soms maakt dat de foto daarom bijzonder.
Een nieuw (derde)hands fietsje voor Dinie. Binnen een mum van tijd draaide ze er perfecte rondjes mee. Sef stond haar op te wachten.
Sef staat hier op het aanrecht. De compositie leek hem leuk. En dat is hij!! De gootsteen (of palingsteen zoals die in Venlo werd genoemd) was toen nog van steen. Hoewel Sef zichzelf niet op de foto wilde zien kon hij niet voorkomen dat hij er met een schoen toch op stond. Ik heb die met de moderne techniek weggeretoucheerd. Ik denk niet dat hij me dat kwalijk neemt.
Op de foto de de jongste twee en José met het buurmeisje Francien.
Foto genomen in de Nieuwekampstraat. Wat de aanleiding was voor de vrolijke lachbui is me nooit duidelijk geworden.
Zonder woorden
Altijd bereid om te helpen legt Hennie hier wat uit aan Ans. Het feit dat de kinderen de camera erg vaak zagen is hier af te leiden aan het feit dat ze hem niet eens meer opmerken.
Een van de vele ochtendtaferelen die Sef heeft vastgelegd. De "rookstoel" staat inmiddels bij een andere Sef, een van de kleinkinderen.
Naar de Nieuwenkampstraat verhuisd. Vlak bij opa en oma van Oijen.De tocht er naar toe duurde ongeveer een kwartier.
Het totaalplaatje.
Een dansje. Ans en José waren vaak op elkaar aangewezen. Hennie en Jan waren wat ouder en de tweeling had vaak alleen oog voor elkaar. Dus maken Ans en José een dansje.
Knutselen en tekenen kon altijd in huize Dael. Er was altijd volop tekenpapier en spul om mee te knutselen.
Ans en José gaan bijna naar bed.
Een van de vele portretten die Sef maakte van zijn vrouw Dien.
De teevee deed zijn intrede in huize Dael. Er was in eerste instantie nog verzet door mijn ouders wegens de kijkgeldbelasting die betaald moest worden. Dat was ook de reden om de teevee wat later in de kelder te stallen en die belasting te ontduiken. Het wonder van bewegende beelden in de huiskamer is van de gezichten af te lezen.
Het huiskamertafereel. Meerdere keren vastgelegd, zonder dat er iets noemenswaardigs gebeurt. Dat maakt menige foto een mooi plaatje.
Jantje, nadat hij een stukje tuin had "omgespaaid".
Portret van José.
Prachtige foto van José die wat beteuterd kijkt.
Ook van deze foto kun je je afvragen waarom Sef hem gemaakt heeft. Waarschijnlijk niet omdat hij het interieur van de keuken zo mooi vond. Ik ga er van uit dat de houding van Dien in de deuropening de reden is van dit plaatje.
Zo maar een foto van, ja waarvan eigenlijk? De tweeling met José. De oude houten vuilnisauto op de voorgrond had Sef zelf gemaakt. Dien heeft even pauze en rookt een gedraaide sigaret. Een van de eerste tv's staat op het bureau naast de lege fles melk en de pasgeplukte bloemen uit de eigen tuin.
Dien heeft hier een onderonsje met de fotograaf. De tweeling, net voorzien van een bordje pap toont geen interesse in de ondeugende blik van hun moeder. Jantje zit er wat beteuterd bij en weet niet goed wat hij er mee aan moet.
Sinterklaas 1965. 's morgens in alle vroegte.
De eerste televisie was een feit. Mijn vader moest in eerste instantie niets hebben van die bewegende plaatjes. Zeker het luister en kijkgeld was een blok aan zijn been. De t.v. verhuisde dan ook na een tijdje naar de kelder om zo de in zijn ogen idiote belastingheffing te ontlopen.
Net verhuisd van Venlo (Bakkerstraat) naar Blerick (Nieuwekampstraat). De tweeling moest nog wat wennen. Let op de prachtige kinderstoel.
Sinterklaas op 6 december. Alles stond uitgestald in de huiskamer en de kinderen konden niet wachten om in alle vroegte naar beneden te gaan. Het was elke keer weer spannend, zowel voor ons kinderen als voor Sef en Dien.
'S morgens in alle vroegte. Een van de tweeling wil graag eten. Hennie en Jan kijken toe.
Hennie kijkt boos naar de fotograaf. Op dat moment vond ze het waarschijnlijk maar niks dat er ook nog een foto gemaakt werd. Nu, zo veel jaren later is het een mooi plaatje!
Als grote zus was Hennie soms 'de kleine moeder'. Hier demonstreert ze dat door Renee te "showen" voor de fotograaf.
De foto is een uitsnede van de foto 6 december. De gelijkenis met mijn moeder is hier wel erg duidelijk.
Ans op weg naar het kolenhok. lagen de kolen voor de kachel. "Nootjes 4", kleine zwarte kolen. De kolenkit naast de kachel moest elke dag gevuld worden vanuit het kolenhok. Eenmaal groot genoeg was dat een werkje voor Jan.
Als het geen vrije dag was of vakantie dan was het spitsuur in de ochtend om iedereen van eten te voorzien, fris gewassen en aangekleed naar school te krijgen. Hennie ontpopte zich als grote hulp en gaf de tweeling de fles.
De foto laat Ans en José zien. José had vroeger last van eczeem. De kokertjes om de armen waren tegen het krabben in het gezicht. De jeuk was erg vervelend. Ansje was dan vaak dichtbij om troost of afleiding te bieden. José zit met een veiligheidsspeld vast aan een riempje dat weer aan het stoeltje vast zit om te voorkomen dat ze er uit valt.
Prachtige ongedwongen foto van Ansje die geen enkele notie neemt van de fotograaf.
Ans moest nog even 'ongedwongen' poseren bij de wandelwagen waar ze met Hennie mee gespeeld was. Hennie had zich al uit de voeten gemaakt.
Hennie en Jan. Op weg naar Grubbenvorst door het bos. Sef had zelfs het statief meegenomen om wat plaatjes te schieten. Het poseren voor de foto waren we minder gewend. Vandaar waarschijnlijk de wat verveelde blik.
Waarom Sef sommige foto's überhaupt maakte is niet duidelijk. Op de vraag waarom hij zo veel foto's heeft gemaakt antwoordde hij dat het maken van een foto ongeveer een honderste seconde duurt. "Dus heb ik een aantal minuten vast kunnen houden, veel minder dan ik had gewild".
Onverstoorbaar lezend en tekenend tot Sef haar naam noemt en ze verbaasd op kijkt. De "klik"valt op het goede moment. Het vraagteken in haar blik is niet te missen.
Een oude wandelwagen doet dienst als speelgoed. Het spelletje wordt onderbroken door de fotograaf die er een leuke foto in ziet. Hennie en Ans wachten wat verveeld af tot het op de gevoelige plaat is vastgelegd.
Bakkerstraat Venlo. Een ommuurde tuin van het hoekhuis waar we woonden. Bij mooi weer werden de boterhammen buiten genuttigd.
Waarom Jantje hier een pruillipje laat zien is niet geheel duidelijk. Misschien dat het vliegtuigje niet vloog zoals hij in gedachten had. De foto is genomen in de tuin in de Bakkerstraat.
Jantje samen met zijn vriendje Paul Kerrebijn. Het hondje heette Waltje. Lang is Waltje geen lid van het gezin geweest. Nadat we hem (of haar) niet af konden leren alles stuk te bijten is hij weggeplaatst naar een ander adres.
De foto is gemaakt door Dien. Sef is hier een kip aan het plukken en schoonmaken. Iets wat wel vaker voor kwam gezien ook de reactie van Ansje die er niet van onder de indruk is.
Gewonde vogels of andere in moeilijkheden geraakte dieren speelden een belangrijke rol in het gezin. Alles wat hulp nodig had werd meegenomen naar huis en daar liefdevol verzorgd.
Andermaal op 'de Hei'. Hier is Sef bezig met de Kadet. Wie de foto heeft genomen weet ik niet. Waarschijnlijk een van zijn vrienden.
Sef ging vaak naar de Grote Heide te Venlo. In de winter bouwde hij aan zijn modelvliegtuig om er in de lente en de zomer me te vliegen. Op de foto is de 'mademoiselle' te zien, een zogenaamd 'vrije vlucht' model.Radiobesturing was er toe nog niet.
Sef hield niet zo van geposeerde foto's hoewel Dien vaak heeft geposeerd voor zijn camera. Hier zitten Hennie Jan en Ans op een muurtje. Waarschijnlijk ergens op weg naar toe even uitrustend van de voettocht.
In het weekend liepen we vaker met het hele gezin naar oma in Venlo of naar Grubbenvorst waar tante Mie woonde. Die weg liep door een bosrijke omgeving. Die afwisseling maakte het voor de jeugd wat prettiger om te lopen.
Sef was met zijn hand door het glas van een raampje gegaan waarbij hij zijn pink open haalde. Hij kon daa mee de ziektewet in. Zijn handicap was dusdanig dat hij er de slaapkamer mee kon opknappen die week.